|
|
 |
Heb jij weleens een snotneus?
Vast wel.
En dan moet je eigenlijk even je neus snuiten.
Nu bestaat er ook een lampje
dat snotneus genoemd
wordt.
Een olielampje.
Vroeger – in de tijd van Gerhard en Susanna –
was er nog geen elektriciteit.
En dus waren er ook geen lampen in de gang,
die je even met een schakelaar aan kon doen.
De mensen gebruikten kaarsen
en lampen die branden op olie.
In de Menkemaborg hangt in de gang,
naast de Voorkamer, een snotneus.
Dat is een olielampje met een lange tuit.
De olie deed je in de koperen kan.
En in de tuit zat een lontje –
een katoenen koord dat zich helemaal
volzoog met de olie uit de kan.
Het lontje stak je aan en dan had je een lampje,
dat een hele tijd kon branden op de olie in de kan.
Maar nu hing er vaak een druppel olie
aan het eind van
de lange tuit…
Snap je het al?
Daarom wordt zo’n lampje een snotneus genoemd!
|
|
|
|
| |
|
|
